محمود شهرکردی
شهرکردی، محمود
قرن: 14 (1353-1286 ق)
شاعر، متخلص به محمود. وى در كودكى به مرض آبله گرفتار شد و از نعمت بینایى محروم گردید. در شعر داراى طبعى روان و ذوقى سرشار بود. در یكى از تذكره ها سال وفات وى 1344 ق ذكر شده كه صاحب تذكره ى «شعراى معاصر اصفهان» آن را ناصحیح مى داند.
از آثارش: دیوان شعر.
از اشعار اوست:
شدم كور تا ننگرم عیب كس مرا عیب خود بایدم دید و بس
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج5، ص192.
| شعرشناسی | * شعر * علم عروض * قافیه * تخلص * دیوان * مصراع * بیت * مقفا * قالب * مطلع * تغزل * بحور شعری |
| قالب‌های شعر | *مثنوی * قصیده * غزل * مسمط * مستزاد * ترجیع‌بند * ترکیب‌بند * قطعه * رباعی |
| سبک‌های شعر فارسی | * سبک خراسانی * سبک عراقی * سبک هندی * سبک بازگشت ادبی * شعر نو |
| شاعران پارسی گو: | همه*قرن 4 * قرن 5 * قرن 6 * قرن 7 * قرن 8 * قرن 9 * قرن 10 * قرن 11 * قرن 12 * قرن 13 * قرن 14 |